راکتور بیهوازی UASB
یکی از راکتورهای مورد استفاده در فناوری تصفیه بی هوازی، راکتور بی هوازی پتو لجن با جریان بالا رونده (UASB) است که در اواخر دهه 1970 در هلند به وسیله لتینگا و همکاران اجرا شد. فاضلاب ورودی پس از توزیع از کف راکتور و عبور از میان یک پتوی لجن (این لایه ، از باکتری های بی هوازی تشکیل شده است، همچنین ساختار صفحه مانندشان نشان دهنده چگالی بالای بیومس است) به سمت بالا حرکت می کند. همانطور که در شکل 3-4مشخص است، لخته های لجن بصورت گرانوله اند و همین امر امکان بارگذاری حجمی بالای COD را در مقایسه با سایر فرایندهای بی هوازی، میسر می سازد. همچنین بدلیل حضور این گرانوله ها غلظت جامدات در کف راکتور50 تا 100 گرم بر لیتر و در قسمت های دارای پخش بیشتر نظیر بخش فوقانی لایه لجن برابر 5 تا 40 گرم بر لیتراست.
پارامترهای اصلی طراحی راکتورUASB عبارتند از:
- خصوصیات فاضلاب به لحاظ ترکیب و میزان جامدات
- بار آلی حجمی
- سرعت روبه بالا
- حجم راکتور
- جنبه های فیزیکی شامل سیستم توزیع فاضلاب ورودی
- جداساز جامدات-گاز
- مکانیسم تخلیه پساب خروجی
موارد کاربرد راکتور UASB عبارتند از:
- راکتور UASB برای مواقعی که میزان آلودگی بالاست، مقدار جامد کم و پساب دارای بار آلی مثل پساب صنایع غذایی، لبنی و نوشیدنی و ... مناسب است.
- فرایند تصفیه بی هوازی UASB دارای بازدهی بالا و زمان ماند کوتاه برای تصفیه پساب و شیرابه زباله است.
- سیستم UASB توانایی تصفیه پساب با غلظت COD بیشتر از 10000mg/l را دارد.
نکات مربوط به گرانوله شدن لجن:
- PH نیز یکی از عوامل مؤثر بر تشکیل جامدات گرانوله است که در حدود 7 نگه داشته می شود.
- حضور جامدات معلق در لایه لجن می تواند مانع از تراکم و تشکیل لجن گرانوله شود، در غلظت معین جامدات (TSS بیش از 6g/l)، فرایند هضم بی هوازی و تماس بی هوازی مناسب تر است.
- برای تشکیل لجن گرانوله چند ماه وقت لازم است و اندازه ذرات لجن گرانوله 3-1 میلی متر بوده.
- گرانوله شدن به نوع فاضلاب بستگی دارد، بطور مثال برای فاضلاب های حاوی کربوهیدرات و قند بالا موفقیت آمیز است در حالیکه فاضلاب های حاوی غلظت های بالاتر پروتئین ها و یا چربی که منجر به تولید گرانول پف مانند شده، کف یا کفاب می شوند، اثر منفی بر تشکیل گرانول دارند.
